Het einde van het begin

Wederom in het zelfde internetcafe alleen dan een dikke week later.
Na het posters rond brengen in de hostels van Auckland zijn we snel de stad uit gevlucht. Steeds minder kregen we er vertrouwen in dat we onze auto aan twee andere backpackers kwijt konden. In de verschillende hostels konden we onze poster/advertentie plaatsen tussen de andere 200 advertenties die er al lagen.
Eenmaal de stad uit zijn we geland in Orewa, een eindje ten noorden boven Auckland. Echt avond eten hadden we nog niet gehad, maar wegens moe hadden we ook niet echt honger. Vlak bij het hostel zat een vestiging van een niet nader te noemen eerder aangedane keten. We gingen er nog maar even een kopje koffie drinken en vanaf het stoeltje nog maar even kijken op de menu kaart wat we verder nodig hadden. Na een nachtrust reden we verder noordwaards.
De rest van die week was te omschrijven met de woorden nat en regen. Een nacht hebben we nog op een camping doorgebracht waar ik per ongeluk nog heb gesjanst met een homoseksuele (vieze ouwe) man waarna hij mij vroeg: 'Do you want me to play around with your cock (met C O C K)?' Nou, ik kan jullie wel zeggen: Als dit voor mij is weggelegd als homo, dan blijf ik lekker hetro! Snel na deze schokkende vraag ben ik naar de auto gelopen, heb een jagermeister gepakt en heb ik mijn hart gelucht bij Otto, welke vervolgens een kwartier slap heeft gelegen van het lachen. We keken nog eens terug op de situatie. Hij zei al dat hij niet meer 'in to woman' was, ik bekeek zijn eigen gemaakte camper en maakte complimenten over zijn bed dat het er mooi uit zag, was onder de indruk van de door hem zelf gefabriceerde douche en ja: ik was met een andere jongen op stap. Ik dacht al, wat loopt die man veel in zijn kruis te graaien, maar andere andere kant: op zijn leeftijd had het mij ook niet meer kunnen schelen!
Na de verschikkelijke regenachtige nacht in het tentje (oprecht, ik dacht dat de tent zou wegwaaien) hebben we nog twee nachten gespendeerd in een hostel. Onderweg hebben we in een Nederlands winkeltje nog oltimer drop gekocht en een stukje oude kaas. Wat een genot!
Na de Noorderlijke punt boven Auckland zijn we door gereden naar Hamilton. Een van onze ex-mede studenten heeft daar een baan gekregen en de stad scheen wel aardig te zijn. Bij J's-backpackers zijn we geland. Een erg gezellig hostel, met de mensen misschien nog wel gezelliger. De eerste avond dachten we na een potje kaarten onze afwas even te doen. Die liep uit op een flinke borrel met 3 Russen, een fransaise, Italiaan, twee Chilenen, de eigenaren (die nog wat wijn mee brachten) en geen Duitsers (=bijzonder)! De russen hadden hun eigen wodka uit Rusland mee genomen, welke goed smaakte. Later op de avond wist een mij nog te vertellen dat hij Stalin een goeie kerel vond en politiek in Rusland, daar moest je je gewoon niet mee bemoeien.
De dag daarop eventjes een museum bezocht, maar dat was wederom een tentoonstelling van maori kano's en bijlen. De rest van de middag lekker boekje gelezen in het park. De dag daarop hebben we nog een nachtje bijgeboekt. Iedereen in het hostel ging iets koken uit zijn of haar eigen land wat we uiteindelijk gezellig samen zouden gaan nuttigen. Wij hebben de mensen voorzien van arretjes cake. Het was een erg leuke en bovenal smakelijke avond!
Na het uitchecken hebben we onze tassen gepakt en onze auto opgeruimd. De dag erna zouden we onze auto proberen te verkopen op Ellerslie carmarket. Na het pakken van de tassen en het emotionele afscheid van mijn blaren-makende-schoenen zijn we vertrokken naar de Hamilton-zoo. Een schattige dierentuin. 's Avonds in Auckland aangekomen hebben we ons intrek in het hostel genomen en gingen slapen want 's ochtends om 7 uur (is voor ons vroeg) zou de wekker gaan.
En dat ging hij ook. Om 8 uur stipt stonden we met onze auto op de automarkt. Vage figuren te kust en te keur daar op de auto markt. De Irakese autohandelaar naast ons zei dat het niet een drukke dag was. Bij de vraag of hij dacht dat wij onze auto zouden verkopen zei hij: 'the Maori will buy it'. Dat was een troost, maar nu: waar zijn de maori? Uiteindelijk zagen we er een paar, en uit eindelijk hebben we met een paar meisjes een aardige deal kunnen sluiten. Voor 1500 dollar hadden zij de auto en camping gerij. Ze gingen het geld 'even' pinnen en dan zouden we ze weer zien. Al wat er kwam, geen meisjes met 1500 dollar. Aan het eind van de markt waren er nog een paar koopjesjagers die dachten voor 400 dollar een juweeltje als de onze te kunnen kopen, maar dat konden ze mooi vergeten. De dag erop maar weer proberen. We hadden nog een paar opties.
De volgende ochtend zag ik in het hostel de advertentie van een auto handelaar die backpackers auto's verkocht en KOCHT! Eenmaal daar aangekomen ontmoeten we een van oorsprong Tsjechische man die hier al 10 jaar woont. Hij was onder de indruk van onze auto. Het ding zag er nog goed uit voor z'n leeftijd (1992) en aantal kilometers (316.000). Hij ging wat vriendjes van hem bellen en met een prijs op de proppen komen. Wat waren Otje en ik blij toen we het belletje van hem kregen. Hij had zich aan zijn afspraak gehouden! De prijs waar zijn vriendjes mee op de proppen kwamen was helaas minder (max 670) maar dat was te verwachten. We hebben nog eenmaal de auto volledig gecheckt op paspoorten en dropjes en toen is hij over geschreven op zijn naam. Klaar!
Snel hebben we het heugelijke feit van een soort van einde van de reis gevierd bij een niet nader te noemen vestiging van een niet nader te noemen keten beginnende met de letter M.
Onze laatste daagjes komen we hier aardig door. We gaan zo naar Iron Man 3 en verder moet ik me nog eens een keer ernstig laten masseren. Verder ga ik nog eens langs verschillende camera winkels om ze te vertellen dat ze toch echt te veel vragen voor die Nikon D7000!
Zaterdag vliegen we om 10 uur 's avonds en zondag gaan we 14 uur wachten in Beijing. Maandag ochtend om half 6 staan we weer op Nederlandse bodem! Zie jullie ALLEMAAL!! op schiphol voor een hartelijk 'welkom thuis'!