Nieuw Zeelands schoon

De titel van deze blog zal Rosanne waarschijnlijk doen schrikken, maar wees getroost: veel knappe dames lopen hier niet rond. Op het vliegveld hebben we al kunnen concluderen dat de maori vrouwen op mannen lijken. Deze term kan tot op heden ook nog niet gaan over het natuurschoon dat Nieuw Zeeland te bieden heeft, want we hebben er nog weinig van gezien. Nee, deze term gaat over de inhoud van de Nieuw Zeelandse definitie van schoon. Voorbeeld:
De stiertjes worden hier gevoerd met penicilline melk (afgekeurde melk) welke word verzameld in een tank en daarna in porties in een grote milkbar (soort van grote emmer met 40 spenen eraan) gegooid welke naar de wei van de kalfjes wordt gereden. Soc vroeg mij of ik deze uit de wei wilde halen om hem te vullen. Eenmaal opgehaald, maakten we de deksel open en, niet tot mijn verbazing, aanschouwden we een bonte verzameling van schimmelkleuren, brokken melk en gelei achtige drab. eventjes de plug eruit en een beetje omspoelen met water, dat is reeds voldoende om het 'schoon' te noemen. Ander voorbeeld. De vaarskalfjes worden met de robot gevoerd. Ze krijgen momenteel een mengsel van water, melkpoeder en penicilline melk. De melk wordt inmiddels al meer dan een week verzameld in een grote tank en pas sinds eergisteren wordt daar gebruik van gemaakt. De melk wordt de stal ingepompt en daar in een buffertank opgeslagen. De buffertanks waren schoongemaakt en klaar voor gebruik. Tijdens een loos momentje zei Otto met een lach op zijn gezicht: kom eens! Ik dus naar die tank en welja, er zaten maden in. Lekker schoon zeg ik. Evenzo hangt er in de volle- zon en vliegenzwerm een twee dagen geleden geschoten hert aan een touw in de werkplaats...
Wederom is er weer wat afgemolken. Heel wat vroege ochtenden met een paar uur slaap op zak hebben ik en Otto ons, uit ons bed uitgehesen om 800 koeien in een 60 stands carrousel binnen 2,5 uur te melken. Normaal gesproken zijn er twee Filipijnen en een ander die melken. Als je samen met Louis en Dani aan het melken bent, dan schiet het op. Louis een goeie melker en Dani is een karate kid. Dat zal ik uitleggen. De wachtruimte is hier rond. Als de koeien niet de melkstal in willen, dan schreeuwt Dani allerlei karate en kung fu geluiden, rent hij naar de koeien en van de 8 koeien die voor de melkstal stonden, er precies 1 koe in wordt gejaagd en de andere 7 en de rest van de 400 resterende koeien draaien zich om en dus duurt het melken langer. Louis roept niets en doet niets, alleen bij de laatsten, en de koeien komen vanzelf. Nog steeds, ondanks na zovaak melken, heeft Dani (lees: Bruce Lee) niet bedacht dat het niet werkt. Als je samen met Dani/Louis en Soc werkt dan duurt het melken sowieso lang, want Soc trekt zijn melkerspaktje aan en haalt de koeien op. Tussentijds verdwijnt hij, waarheen mag Joost weten, en aan het eind komt hij terug om wat schoon te maken. Je melkt dus met z'n tweeën. Dani en Louis gaven al aan last van hun schouders te hebben omdat ze 800 koeien twee maal daags aan moeten sluiten. Ik heb het één keer gedaan, op mijn tandvlees want de melkstal is hier gemaakt voor filipijnen en de koeien zijn hier klein. Mijn rug was niet blij en nog steeds niet. Aan de andere kant van de melkstal speel ik dan voor automatische afname en let ik een beetje op of de koeien wel doorlopen en help ik de koeien uit de melkstal die nog een rondje willen draaien.
Gister was onze laatste dag, vandaag hebben we dus weer moeten melken en ben ik bij Skype weggeroepen om kalfjes te verzorgen. Morgen is dan toch eindelijk het vertrek gepland en we gaan naar Invercargill. Dat ligt hier 30 km vandaan. Daar gaan we twee dagen in een hostel bijkomen, een auto kopen (heb van Louis een adresje gekregen van goedkope auto's), boodschappen doen en uit eten gaan. Dat hebben we dik verdient. Ook een glas cola, daar heb ik zin aan. We hebben hier de afgelopen weken niet anders gehad dan water (voornamelijk), melk en maar een paar biertjes. Na twee dagen hostel gaan we waarschijnljk naar een national park wat er vlak bij ligt (als je op de kaart kijkt, rechts onder van Invercargill). Daarna zien we wel weer. We zijn dan in ieder geval mobiel. Gaan we lekker Nieuw Zeelands schoon zien.
Owja, wat ik vergeten was. Elke titel van elke blog wordt door het verhaal natuurlijk verklaard. Een van vorige titels luidt; koetjes kalfjes, bloemetjes en een bij. Enkel de bij is niet verklaard. Dat zal ik nu doen: ik heb 1 bij gezien.
Dat was het weer. Groetjes en tot de volgende keer!