The blue Bitch

We zijn weg uit Winton! De laatste werkdag moest natuurlijk wel een soort van uitgesteld worden. De laatste dag was een lange dag. Wederom trekker rijden en voor Otto nog een keer melken. De laatste melkbeurt was een volslagen ramp geweest waarbij Soc de koeien een half uur te laat bracht en waarna Kung fu Dani na een paar ferme schreeuwen en slagen alle koeien met de kop de verkeerde kant op had gekregen. Tot Otto's grote verrassing bleken er ook nog even om de zaterdag avond 20 nieuwe kalveren bij de robotschuur afgeleverd te zijn die te samen een klaagzang van honger zongen wat tot in de wijde omtrek te horen was. Hij trok het niet meer. Om 10 uur 's avonds vertrok ik van de farm waar ze aan het inkuilen waren en ben ik naar de kalverschuur gereden om te kijken wat ik nog voor het 'kalver-kinderkoor' kon betekenen. Ik heb ze water gegeven en stro op de grond (wat altijd warmer is dan die vieze houtsnippers). Ze moesten het maar een nachtje volhouden.
Zondag was onze eerste vrije dag. Dat betekenende dus dat we die zaterdag al verzocht waren om nog twee melkbeurten voor zondag in te vullen, wat we braaf gedaan hebben. Net toen ik skype aan had en onder de douche was geweest na het melken werd ik gebeld: de 'hongerende' kalfjes moesten getagd worden en moesten leren drinken in de robot. Maar 'eventjes' werk. Schoon als ik was, kon ik dus direct de werk kleren weer uit doen. Dat eventjes van hier kennen we onderhand wel en dus werd het al snel een uur of 3 dat we bezig waren. We zouden met de jongens naar de kroeg, maar omdat die afspraak gemaakt was voor over langer dan een uur betekende dat dus dat mijn veilloze theorie van toepassing is: elke afspraak die gemaakt wordt voor over langer dan een uur, daar hoef je geen rekening mee te houden. Het ging dus niet door. Otto kwam terug van het melken met de vraag of wij samen met de Filipijnen wilden gaan eten. Samen zijn we op de brommer naar het huis van Soc gereden, kregen we bier in de handen gedrukt en konden aanschuiven bij een heerlijke filipijnse maaltijd. Het was erg gezellig en zonder helm met 4 op zijn wij 'verantwoord' terug naar huis gereden op de brommer.
Maandag hebben we de kamer schoongemaakt en zouden we vroeg worden weggebracht. 'vroeg' was een tijdsaanduiding en dat betekend dus dat dat niet gaat zoals is gezegd. Uit eindelijk zijn we om 15.00 echt vertrokken nadat we bijna het hele huis hadden schoongemaakt (een oude vriend van kees kwam langs) en nog in onze nette kleren een kuil hebben onder gedekt. We kwamen in Invercargill aan, hebben ingecheckt bij 'Tuatara Lodge', spullen gedumpt en zijn de stad wezen verkennen. 's Avonds hebben we ons heerlijk getrakteerd op lekker eten in een Irish Pub. Dinsdag hebben we eerst een tax nummer gehaald, zodat we betaald konden worden (we gaan 2000 dollar verdienen, de man. als je het niet in uurloon uitdrukt, is het goed betaald!). Daarna zijn we op zoek gegaan naar een auto. Een witte nissan Blue bird met 300.000 km op de teller is het geworden. Prima auto die wel twee maand vooruit kan. heeft ons slechts 1500 dollar gekost. Daarna boodschappen gedaan en gekookt.
Mijn internet in de bieb hier is bijna op, dus het verhaal vul ik een volgende keer aan.
We gaan eerst een paar dagen wandelen in the Catlins om onze uitrusting te testen. Dan willen we Stewart Island gaan bezoeken, dat schijnt super mooi te zijn.
Groetjes