Ja en amen

Zo, eindelijk het eerste verslag. Ik geloof dat ik wel voor 6 A-4tjes tekst heb, maar omdat we hier per MB betalen zal ik het iets korter houden. vergeef mij alle spelfouten trouwens....
Gelukkig reed de auto vanaf de bargerkampenweg sneller dan de treinen die ochtend. keurig optijd kwamen we op schiphol aan. Zowaar, het inchecken en het inleveren van de bagage verliep vlekkeloos. Twee koppen koffie en toen was het afscheid daar. Wel appart hoor, zo definitief 3 maanden al je geliefden niet meer zien.
We moesten nog wel even wachten voordat we vertrokken. dus als goed voorbereidende nederlanders eerst maar eens naar het toilet. gekgenoeg waren alle deurtjes dicht en lange tijd ging er geen open. ik dacht; laat ik gewoon eens aan een deurtje trekken. al snel bleek dat het toilet toch bezet was, want toen ik de deur openmaakte zat daar een whatsappende aziaat op de bak.
Daarna nog even wat eten bij de MacDonalds, want ook daar moest natuurlijk afscheid van genomen worden.
De vlucht ging erg voorspoedig. We kwamen om 6.45 lokale tijd in guangzhou aan. direct kwam er een slecht engels pratende chinees van de vliegmaatschappij op ons af of we een hotel wilden. ga weg, dachten wij. we redden ons ook wel op het vliegveld. de man van de paspoort controle kon beter engels en zei dat het hotel gratis was. en dat spreekt ons nederlanders altijd aan. eventjes wachten en toen gingen we met andere reizigers achter een klein chineesje aan die ons naar de bus (lees millieuramp) leidde. Snel ontstond de discussie of het weer nou zo grouw was, of dat het smog was wat we zagen. Toen de bus was gestart bleek al snel dat het om het laatste ging.
20 minuten rijden bracht ons bij het 'Vienna hotel', direct naast de 'pizzahut' en KFC. het hotel was nog in aanbouw. omdat we zolang moesten wachten voor het inchecken hadden we het idee dat ons bed nog snel inelkaar werd gezet. op onze kamer aankomen bleek alles dik voormekaar. een groot bed, een tv, een toilet en een super fijne douche. Aan de overkant van de kamer werd nog druk gebouwd en hielden de bamboe steigers het dak omhoog voor de arbeiders die daaronder sliepen.
Even snel douchen, slapen en toen de stad in. 'We zijn hier nu toch'. er waren bijna geen toeristen, wat dus betekende dat deze lawaaige gore markt altijd zo werd gehouden. de meest, laat ik het netjes zeggen, lokale culinaire producten werden er verkocht. wij, als veterinairen, konden niet alles goedkeuren maar blijven bij de opvatting dat het 'cultuur' is. zo noem ik bijvoorbeeld de vleesmarkt, waar al het vlees op kamertemperatuur op een houten plank ligt, waarnaast de kinderen op diezelfde plank aan het kaarten zijn. de ganzen lagen op straat, netjes met de poten bij elkaar gebonden terwijl buurman eend op de kop naast buurvrouw kip in een plastic zak werd gestopt. een eindje voorbij de markt lag een paar hectare moestuin. de gewassen stonden er prachtig bij. helaas werden deze groenten allemaal besproeid met water, nog groenen dan de gewassen zelf. een eindje voorbij deze moestuin bracht ons in de woonwijk, waar we door de lokale bejaarden raar en vies aangekeken werden. ik denk dat dat door de rimpels kwam.
terug op de markt kochten wij nog een stuk bamboe wat uiteindelijk een stuk suikerriet bleek te zijn. dit is de lokale kauwgom en het is heerlijk om op te kauwen. de smog werd erger en dus gingen wij terug voor nog twee uurtjes slaap voordat de milleuramp ons kwam ophalen om ons terug naar het vliegveld te brengen.
op het vliegveld aangekomen aten we nog wat met een aardige nieuw zeelander met zijn spaanse vriendin. een lange, voor mij redelijk slapeloze, vlucht kwamen we in auckland aan. opgelucht zagen wij dat onze koffers de baggageband af kwamen rollen. 'hoeven we daar niet meer achteraan'. toen trotseerden wij de gevreesde bordersecurity. 'heeft u iets aan te geven?'. 'Ja, we hebben onze schoenen ook in een ander land gebruikt.' 'Heeft u ze schoongemaakt, en zoja: hoe?' Otto: 'ja, met water en zeep.' verbaasd over het feit dat dat met water en zeep had gemoeten knikte Thijs 'ja en amen'.
Toen begon het geregel om een binnenlandse vlucht naar christchurch te regelen. na onze bel en internet bundel eraan gespendeerd te hebben, werden we door de intercom opgeroepen ons te melden bij de ticketbalie om onze papieren op te halen. snel gehaast gingen we naar de gate en doken wij het vliegtuig in. het veiligheids filmpje van air new zealand is erg vermakelijk. alle veiligheidsmaatregelen werden uitgelegd door alle karakters uit 'lord of the rings' 'narnia' en 'the hobbit'. kijk maar eens of je hem kan vinden, echt super mooi.
geland in christchurch werden wij door de shuttle vervoerd naar het hostel en doken wij ons bed in.
zojuist hebben wij ons uitgecheckt en ga ik de veehouder met wie we contact hebben gehad wederom bellen voor een plan van aanpak. volgende keer meer!
onder het motto ''t komt wel goed' komt het vast goed.
groeten uit een eindje under down under,
thijs en otto