howyodoooing?

Hej allemaal,
het is al even geleden dat ik wat heb geschreven en er is weer veel te vertellen.
laat ik beginnen bij waar ik was gebleven. in het hostel heeft een aardige nederlander, de meest waardige vervanger van Piet Boes die je je kan wensen, ons naar het vliegveld gebracht. hij heeft of van zijn ouders of van zijn baas een grote zak geld gekregen en is via thailand en australie naar nieuw zeeland vertrokken. hij gaf ons vele tips over goedkoop boodschappen doen, goedkoop tanken en hoe om te gaan met maori's (als ze lastig doen, vol d'r op en dan zijn ze rustig. 't zijn een soort van mokro's zonder steekwapens).
op het vliegveld hebben we een tijd in onze korte broek staan wachten op een jeep, waarvan Kees Zeestraten (de man voor wie we zouden gaan werken) zei dat deze ons zou op pikken. veel of the road auto's zijn voorbij gereden, maar al wat er kwam, geen jeep. uiteindelijk was daar toch eindelijk een jeep. een grote PC-Hooft auto met twee nette dames erin, waarvan er een werd afgezet op het vliegveld. de jeep bleef even staan, er werd gesmst, de jeep vertrok. het leek ons al wat onwaarschijnlijk, zo'n lompe grote bak, en dat voor een veehouder. uiteindelijk kwam er een gare oude honda voorrijden met daarachter, jawel, die zelfde grote PC-Hooft jeep. de jongen overhandigde ons de auto sleutels en snel vroeg ik nog even naar de speed limits in nieuw zeeland. voor je het weer heb je een boete. de opdracht was simpel. twee keer links bij de opeenvolgende rontondes en dan 7 uur rechtdoor rijden richting het zuid-westen, naar het mooie plaatsje Winton.
het was warm in de auto, dus al snel (na twee uur) hebben we een dikke fles water gekocht en een mars voor de suikers. later nog een broodje subway en we hebben genoten van het prachtige landschap. het ene stuk leek op frankrijk, het andere stuk op zweden, dan was het zo plat als nederland en later leken de bergen toch meer op italie. eigenlijk waren we dus nog niet heel ver van huis.
ongeveer 8 uur later waren we in winton en probeerden wanhopig iemand over de telefoon te pakken te krijgen. het lukte niet echt. na 10 minuten stopte daar een gigantische grote toyota hilux en er kwam geluid uit: howyodoooing? you guys seem like lost! het was een van de zoons van Kees, Jevon genaamd. wij reden heb achterna opweg naar ons onderkomen voor de komende 4 weken. hij stopte langs de weg en wees ons: the farms starts here. hij wees vanaf de weg tot aan de heuvels aan de horizon. evenlater stopte hij weer: from here, the farm is on both sides. wederom tot aan de horizon. een lange oprijlaan leidde ons tot het nieuwe onderkomen. een groot huis aan de voet van een heuvel wat flink wordt bewoond door werkende mensen. hetgeen betekend dat er rustig een keer schoongemaakt mag worden. Na een snelle rondleiding vertrok Jevon weer in zijn grote hilux en moesten otto en ik wachten op de andere twee bewoners; Mark, een nederlander die mij later wist te vertellen dat hij uit Oosterhesselen komt (voor de niet emmenaren, dat is vlak bij emmen) en Troy, een van de andere zoons van Kees. Otto en ik hebben de tv aangezet en het lange wachten was begonnen. op de bank zijn we in slaap gevallen en rond een uur of 0.00 werden we wakker gemaakt door troy en mark. we kregen een (veel te warme) kamer toegewezen en snel gingen we weer slapen. we zouden wakker gemaakt worden om aan het werk te gaan. om half 11 werd ik wakker, dus niet wakker gemaakt, en otto was ook al wakker. waren ze ons vergeten? geen idee, en telefoonnummers van de jongens hadden we nog niet. ontbijten dan maar, lekker een eitje. rond 12 uur kwam de grote hilux weer voorrijden met een aanhanger met een aanzienlijke rol kuilplastic en de auto vol mensen. we gingen kuilen afdekken. dit gaat behoorlijk anders dan in nederland. veel meer plastic wordt gebruikt en dat is lang niet altijd zinvol. vol enthousiastme gingen ot en ik aan de slag en al snel was ik verbrand. gelukkig hadden we water bij ons. het was behoorlijk omschakelen van -10 naar +30. bij de derde kuil werd ik zo'n beetje misselijk van de hitte, de zon, een verbrande huid en het sjouwen van banden die volgepakt waren met modder en die niet door de manitou vergenoeg op de kuil konden worden bracht. na het onderpakken van 4 kuilen waren we vrij en gingen we thuis afwassen. het was nodig.
ik kan wel vertellen wat ik elke dag heb gedaan, maar dat zou een opsomming van dezelfde dingen zijn. ik schets wel een paar highlights en dingen die me opgevallen zijn.
allereerst gaat niets hier snel. men gaat rustig een kwartier kwekken met een nog draaiende motor. zolang ze in de buurt blijven van hun auto of trekker (neem een traal van 50-100m) en ze gaan hem nog gebruiken die dan, dan zetten ze de motor niet uit. maar ze blijven lang lullen dus. niet erg efficient, maar toemaar. hun tijd, hun geld denk ik dan maar. ze zijn hier erg fan van hun fendt tractoren. ze zijn robuust en houden het lang vol zonder kapot te gaan. en dat wil wat zeggen, want er is bijna geen machine van hen waar ik in deze 5 dagen geen onderhoud aan heb gedaan. voornamelijk het smeren van machines moest gebeuren, maar om de haverklap was er weer iets kappot. na een middagje met Jevon gras te hebben gemaaid op een hele stijle berg (voor de liefhebber: fendt 820 met krone triple maaier) snap ik ook dat dingen hier sneller kapot gaan. de grond is ongelijk, veel stenen en andere rommel op het land die je door de zee van distels van een meter hoog niet kan zien.
verder is de boerderij erg groot. ze hebben hier 4 farms waarvan vader de eigenaar is (elk +/- 600 koeien) en 2. en dan heeft vader meer in het midden van het zuider eiland nog een grote farm zitten en nog een wijngaard. zijn wijn schijnt trouwens een van de beste nieuw zeelandse wijnen te zijn die er verkrijgbaar is. op een avond dachten otto en ik een lekker flesje open te trekken die we in huis hadden gevonden, totdat troy wist te vertellen dat die fles ongeveer 80 dollar kost.
vanwege de grote, worden er per dag veel kilometers afgelegd met de trekkers (fendt 820, 927, 927, 828) en met de auto's. élk van de zoons heeft ook een enorme auto. een voor het werk, en een of meer voor prive, varieerende van range rovers, tot subaru imprezza tot toyota hilux etc. een van de werk auto's hier heeft 7,6 ton kilometers op de teller staan. een fijne auto om in de rijden.
naar het onderhoud aan de machines heb ik opgeruimd, gras geharkt en water uit een rivier gepompt voor de tanks op de boerderij. de waterleidingen waren verstopt. de mensen zijn hier erg aardig en ze geven je de tijd om dingen te leren. voor de rest is het gewoon lekker lullen en wat werk doen. otto en ik proberen ons niet te ergeren aan zaken van hun manier van koeien houden. in nederland zouden we bepaalde dingen totaal anders doen, maar vanwege de grootte van de bedrijven hier, kan er veel meer.
morgen ga ik voor het eerst melken hier. otto heeft er al wat dagen op zitten. we gaan een beetje rouleren om het werk interessant te houden.
ik zal proberen om vaker een stukje te schrijven, dan worden de stukjes minder lang. foto's uploaden gaat hier niet echt. internet in nieuw zeeland is gigantisch duur (150 dollar voor 10gb data verkeer per maand). ik zal mijn camera in deze dagen een dagje meenemen, zodat ik later een paar mooie foto's kan plaatsen. groetjes allemaal, en kusjes waar deze gepast zouden zijn. bedankt voor jullie leuke reacties!
Thijs